آن عزیزان که همه شب به دل من گردند

فرخ آن روز که بر دیده روشن گردند

من چو مرغان قفس خوی به زندان کردم

وقت شان خوش که به گرد گل و گلشن کردند

آن کسان کز پی آن روی بدم می گویند

[...]

ساقیان جام جم از بادهٔ حمرا کردند

شاهدان باده به روی گل و ریحان خوردند

می‌فروشان می گلرنگ به خون پروردند

وز گل و سبزه بساطی به چمن گستردند

نشنیدند و پس از وی زبرنی کردند

توسن شادی جیحون زمحن پی بردند