هر که اندر پی غمخواری مردم نشود

ز خدا قابل احسان و ترحم نشود

حج اکبر طلبی رو غم درویشان خور

کعبه را سنگ نشانست که ره گم نشود

نیست دردی که ز هر گوشه مهیای تو نیست

خیز کاین جای تو نیست

شمیر نیلی کند که از ظلم رخ دختر تو

کودک مضطر تو

مگر این سوخته دل دخت دل‌آرای تو نیست

[...]

هرچه از من زدوا بروی تو بیداد رود

مشکل آن دوستی رفته‌ام از یاد رود

دل رسد رقص‌کنان پیش خدنگت آری

صیدرا چون اجل آید سوی صیاد رود