کیست هندو نفس کافر کیش تو

خوش نشسته روز و شب در پیش تو

میکشد هر دم به نیرنگی تورا

مینماید هرزمان رنگی تورا

گاه آراید لباس فاخرت

[...]

پای بیرنگی چو آمد در میان

رنگ و نیرنگت همه شد برکران

لیک تا در دل بکاری تخم رنگ

حاصلی جز رنگ کی آری بچنگ

اینهمه رنگ تو اندر کف دلا

[...]

آن یکی برکف سنان عزم داشت

سینه آن چاک از آن جزم داشت

ریختی برخاک ظالم روغنم

تار کردی روزگار روشنم

واند گر بر فرق سرمیریخت خاک

[...]

چیست دنیا کهنه زال پر فنی

خوش نشسته هر زمان بر دامنی

صورتی بنماید و پنهان کند

عالمی را واله و حیران کند

حجله ها سازد که دامادی کنید

[...]

آری آری آنکه مرد حق بود

از غم دنیای دون مطلق بود

خود نپوید راه جز راه هدا

رو نیارد جز بدرگاه خدا

شسته از دنیا و عقبی جمله دست

[...]

گه فرستی درد و گه درمان دهی

گه ستانی جان و گاهی جان دهی

گه بجانها چاک ز انگشتی زنی

گه بدوزی چاک جان از سوزنی

آب حیوان ریختی در کام جان

بار دیگر زنده گشتی درجهان

نوش کردی از شراب زندگی

خویش افکندی درآب زندگی

بی سبب برجان نکردی جامه چاک

[...]

رو مزن ای بیخبر سنگ جفا

بی سبب برفرق مردان خدا

اینقدر برخود مگردان عرصه تنگ

خود بدست خود مزن بر فرق سنگ

بی سبب بر هر که سنگی افکنی

[...]