در شریعت رد نه بینی همچو او

گر ز معنی تو خبرداری و بو

گر روی این ره برو آسوده شو

وآنگهی بر از ملایک تو گرو

گر روی این راه بی یاران مرو

تانیفتی در درون چاه و کو

گر روی این راه بی رهبر مرو

ور روی میبایدت صد جان نو

چونکه هارون این سخن بشنید از او

آه سردی خوش برآورد از گلو

رو به پیش موسی کاظم که او

هست نقد احمد و حیدر نکو

صدق او از آستان او بجو

زآنکه بوده آستانش آبرو

من بعذر استاده‌ام در پیش تو

خود نکردم من بمعنی این نکو

لیک این دم عفو کردم جرم تو

ز آنکه این اقرار می‌باشد نکو

رشتهٔ ما گیر و آنگه خوش برو

تا بیابی خود حیات خویش نو

هست روشن ملک تو ازنطق او

از همه دنیا بحق آورده رو

آنچه حق گفته است تو با او بگو

غیر حق را تو مکن خود جستجو

هست خاموشی مرا در پیش او

زانکه گویائی از او باشد نکو

هست خاموشی بمعنی گفت او

لیک تو گفتش نمی‌دانی نکو

رو تو خاموشی گزین با حبّ او

تا که گردد دین و دنیایت نکو

رو تو خاموشی گزین و راه او

زآنکه راه اوست خود مقصود تو

رو تو خاموشی گزین و شاه گو

تا که باشد روز موتت آبرو

رو تو خاموشی گزین با یاداو

بر زبان جز ذکر او چیزی مگو

در زنا باشد شفاعت نانکو

من نخواهم این شفاعت را از او

من ببخشیدم همه جرمش بتو

زآنکه او دارد به پیشت آبرو