کاشکی انگشتوانش بودمی

تا در انگشتش همی فرسودمی

تا هر آنگاهی که تیر انداختی

خویشتن را کج بدو بنمودمی

تا به دندان راست کردی او مرا

[...]

حاضران گفتند ما برسودمی

گر چو ذوالنورین غایب بودمی

سلطنت او راست و من برسودمی

گر به دنیا در گدایی بودمی

گر نبودی جان من بر سودمی

زین همه جان کندن ایمن بودمی

گر من سرگشته آگه بودمی

این همه راه از کجا پیمودمی

این که تو هستی اگر من بودمی

از خودت پیوسته میآسودمی

گر چو تو در دار دنیا بودمی

یک دم از طاعت کجا آسودمی

کاشکی من نیز با تو بودمی

با تو راه نیستی پیمودمی

زین تغافل در تحسر بودمی

دست برهم از تأسف سودمی

کاش من هم اندر آنجا بودمی

راه و رسم این عدم پیمودمی