ناگهان مانند خورشید از افق

بست نوری اندر آن صحرا تتق

سخنی به نژاد نو

ق

خواند ز آیات مبین او سبق

بنده آمد ‘ خواجه رفت از پیش حق

هر دو را از حکمت قرآن سبق

او ز حق گوید من از مردان حق

جمله با هم‌، هم‌تبار و هم‌بنه

یکدل و یکروی همچون آینه

در خورش انباز و درکوشش‌ رفیق

پیر و برنا همدم ویار و شفیق

زن چو مردان پهلوان و رزم‌جوی

محکم و ورزیده وتن پر ز موی

همسر و هم کار و انباز و شفیق

غیر زادن در همه کاری رفیق

نه‌ حسد برده‌ زنی بر شوی خوبش

نه دل مرد از نفاق جفت ریش

نه بلای عشق ونه درد فراق

نه‌شبی‌مانده‌ز جفت‌خویش طاق