گفت رومی «ای گرفتار قیاس

در گذر از اعتبارات حواس

تا کجا این خوف و وسواس و هراس

اندر این کشور مقام خود شناس

زندگی بر آرزو دارد اساس

خویش را از آرزوی خود شناس

گنجها بخشیدمت، ای ناسپاس

که نگنجد هیچکس را در قیاس

هیچ شد، هم پرنیان و هم پلاس

مرده بود امشب عسس، هنگام پاس

قصه‌ها گفتند بی‌اصل و اساس

دزدها بگماشتند از بهر پاس