جان سگ دارم به سختی ورنه سگ‌جان بودمی

از فغان زار چون سگ هم فرو ناسودمی

ورنه جانم آهنین بودی به آه آتشین

دیده چون پالونهٔ آهن فرو پالودمی

آه جان فرسا اگر در سینه نشکستی مرا

[...]

مرحبا ای آصف جم قدر کیوان رفعتم

کز سم اسب به مژگان گرد ره بزدودمی

بر جگر نگذاشت چرخم آب گونه دیده را

تا زدی آب رهت سقاییش فرمودمی

آفتابی سوی مغرب رفته و باز آمده

[...]

راست گویم من اگر خود مرد دهقان بودمی

هر درختی غیر تاک از باغها بدرودمی

پس به جای هر درختی تا ککی بنشاندمی

نیز صد تاک دگر بالله بر آن افزودمی

بهر هر تاکی پس از میخانه چون ببریدمی

[...]