گرچه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم

همچنان از حس سعی باغبان شرمنده ایم

هر سر خاری به خون ما گواهی می دهد

گرچه چون گل پیش هر خاری سپر افکنده ایم

جای نیش تازه ای وا کرده ایم از شوق درد

[...]

نی ز خار این چمن غمگین، نه از گل شادمان

بی سبب چون ابر، گه در گریه، گه در خنده ایم

در زمین نی رخت می بینیم، در گردون نه تخت

بندگی خواهد به این قسمت، خدا را بنده ایم