از پس کاهش پدید آید فزونی ماه را

سرو را بفزاید از پیراستن بالا و فر

خسرو ارانیان را سور باشد سال و ماه

نیست جز سور و سرورش در جهان کار دگر

دل بپیوندد بکاری چون کند کاری تمام

جان بیاراید بسوری چون برد سوری بسر

شاه گیتی دار و لشگر بر پسر دارد چنان

دو بزرگ ماه دیدار و دو سر و سیم بر

چون دو سروند و دو گلبن چون دو یاقوت و دو در

چون دو بدرند و دو کوکب چون دو شمس و دو قمر

کرده سور دو پسر چونان که کس دیگر نکرد

هیچ از آن بهتر بشادی ساز سور دو پسر

از پی این سور و این شادی بخدمت آمده

مهتران نامدار از شهرهای مشتهر

بر تن و جان بشر آمد بشارت زین نشاط

زانکه بی خلعت نماند کس در آفاق از بشر

با سخا باشند شاهان و نباشدشان وفا

با گهر باشند میران و نباشدشان هنر

از وفا بیش از سخا دارد سخا بیش از وفا

او گهر بیش از هنر دارد هنر بیش از گهر

مشتری بر دوستان او همیشه مهربان

آسمان بر دشمنان او همیشه کینه ور

نز خرد باشد نمودن دشمنی با آنکسی

کو همه خلق جهان دارد خدایش دوستر

تا ببزم اندر بود کارش مبادا جز نشاط

تا برزم اندر بود شغلش مبادا جز ظفر

صد هزاران فرش رنگینست در هر بوستان

صد هزاران شمع رخشانست در کوهسار

از بهاری باد گیتی گشت چون خلد برین

گوئی از خلد برین آید همی باد بهار

از سرشگ ابر لاله کرده پر لؤلؤ دهان

وز نسیم باد سوسن کرد پر عنبر کنار

از بنفشه مرزها گسترده دیبای بنفش

وز شکوفه شاخها بر بسته در شاهوار

چشم بگشاده است نرگس همچو چشم نیکوان

از شجر بیرون شود مانند یاقوت از حجار

زیر شاخ سرخ لاله زرد شاخ شنبلید

این بروی دوست مانند آن بروی دوستار

پای برده برگ نسرین زیر شاخ شنبلید

قطره شب بر شنبلید افتاده ز ابر تندبار