ای برای آفتابت فتنه گشته آفتاب

روی سرخ من توی از روی زردم رو متاب

می نماید شاخ ریحان ترت بر آفتاب

بین دل ما را که چون مانده‌ست ازین در پیچ و تاب

گردن ما شد ذلیل ذلت ذل و رقاب

کفر شد روپوش ایمان ون سحاب آفتاب

رخ ز ما ای آفتاب لطف و احسان بر متاب

سرگذشت ما اگر خواهی ز سربگذشت آب