قاطر مهدی روان است ای خدا

پشت سمنان دامغان است ای خدا

آخر این بی رحم سنگین دل بیاران این کنند

دوستان بی موجبی با دوستان این کنند؟

زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

بیم آن داریم کز بس نیشمان بر دل زنند

تنگمان آرند و نطق بسته مان را وا کنند

گوئیا باور نمیدارند روز داوری

کاین همه عیب و دغل در کار داور میکنند

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

گر امید وصل باشد هم چنان دشوار نیست

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی قیاس

بید را چون پر طوطی برگ روید بی شمار

و الانهر بالمیاه ملاء و الغصن من النسیم مائل

این سخن معلوم شد کاین رسم و این قانون ز کیست

وین نگار و نقش رنگارنگ گوناگون ز چیست

گفتم: ای رویم فدای روی چون ماه تو باد

گرت بفروشد بجان باشد روا و بس حقیر

گفت: رو تدبیر زر کن جان مده زیرا که نیست

چون ترااز جان، خداوند مرا از زر گریز