جام یاقوت و شراب لعل خاصان را رسد

بینوایان را نظر بر رحمت عام است و بس

منزل مقصود دور است ای رفیق راه وصل

باش تا مسکین لسانی خاری از پا برکشد

مجلس عیش است کوته کن فغانی درد دل

این حرارت جای دیگر کن که ما خود آتشیم

هر چه باداباد حرفی چند میگویم به او

کار خود در عاشقی این بار یکسر میکنم

داده ام جان که بدست آمده دامان غمش

نوبت تو است دلا جان تو و جان غمش