کرد تحویل در سوم صورت

حشر میّت بود در آن کسوت

شکر لله که هفته ای مهلت

یافتم از حیات کم فرصت

خیرخواهیست مقصد و نیت

پاک نیت چه باکش از تهمت؟

هر که زر دید سر فرود آرد

ور ترازوی آهنین دوش است

به پیر میفروشان بر بشارت

که زاهد کرد خمخانه زیارت

بمی سجاده رنگین کرد زاهد

شد از وسواس فارغ بیمرارت

مبر زحمت پی تعمیر مسجد

[...]

وقت شادی نگیردش غفلت

گاه انده نباشدش محنت

عشق بستان و خویشتن بفروش

که نکوتر ازین تجارت نیست

پر شد از دوست هر دو کون ولیک

سوی او زهرهٔ اشارت نیست

تهمت نشتوان به قدرتِ ناقص کرد

حق هم نتوان گفت که ترکِ ادب است

گر یهودی قراضه‌ای دارد

خواجه‌ای نامدار و فرزانه است

وانکه دین دارد وندارد مال

گر همه بوعلی است دیوانه است

آشنایی خلق درد سر است

منقطع باش تا ندانندت

به در کس مرو ز بهرِ طمع

تا ز در همچو سگ نرانندت

گر شوی گوشه گیر چون ابرو

بر سرِ دیده‌ها نشانندت

این همه جد و جهد حاجت نیست

آنچه روزیست می‌رسانندت

کلبه‌ای کاندرو به روز و به شب

جای آرام و خورد و خواب من است

هر چه در مجلس ملوک بود

همه در کلبهٔ خراب من است

رحل و اجزا نان خشک برو

گرد خوان من و کباب من است

قلم کوته و صریرِ خوشش

زخمه و نغمهٔ رباب من است

شیشهٔ حِبر من که بادا پُر

پیش من شیشهٔ شراب من است