گنجور

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » در شیر و شاه پیلان

 

مَغَانِی الشِّعبِ طیبا فِی المَغَانِی

بِمَنزِلَهِٔ الرَّبِیعِ مِنَ الزَّمانِ

مَلَاعِبُ جِنَّهٍٔ لَو سَارَ فِیهَا

سُلَیمَانٌ لَسَارَ بِتَرجُمَانِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » در شیر و شاه پیلان

 

تُمسِی السَّحَابُ عَلَی اَطوَادِهَا فِرَقا

وَ یُصبِحُ النَّبتُ فِی صَحرَائِهَا بِدَدَا

فَلَستَ تُبصِرُ اِلَّا وَاکِفا خَضِلاً

اَو یَافِعا خَضِرا اَو طَائِرا غَرِدَا

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » در شیر و شاه پیلان

 

اَعِد ذِکرَ نَعمَانٍ لَنَا اِنَّ ذِکرَهُ

هُوَ المِسکَ مَاکَرَّرتَهُ یَتَضَوَّعُ

فَاِن قَرَّ قَلبِی فَاتَّهِمهُ و قُل لَهُ

بِمَن اَنتَ بَعدَ العَامِرِیَّهِٔ مُولَعُ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » در شیر و شاه پیلان

 

عَلِیٌّ کَاسمِهِ اَبَدا عَلِیٌّ

وَ عِیسَی خَامِلٌ وَتِحٌ دَنِیِّ

هُمَا ثَمَرَانِ مِن شَجَرٍ وَلکِن

عَلِیٌّ مُدرِکٌ وَ اَخُوهُ نِیٌّ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » در شیر و شاه پیلان

 

وَ لَا یَثنِ عَزمَکَ خَوفُ القِتَالِ

بِمُسرٍ دَقَاقٍ وَ بِیضٍ حِدَادِ

عَسَی اَن تَنَالَ الغِنَی اَو تَمُوتَ

وَ قَدرُکَ فِی ذَاکَ لِلنَّاسِ بَادِ

فَاِن لَم تَنَل مَطلَبَا رُمتَهُ

[...]

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

صُبَّت عَلَیَّ مَصَائِبٌ لَو اَنَّهَا

صُبَّت عَلَی الأَیَّامِ صِرنَ لَیَالِیَا

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

نَفسٍ بَاَعقَابِ الخُطُوبِ بَصِیرهٍٔ

لَهَا مِن طِلَاعِ الغَیبِ حَادٍ وَ قَائِدُ

اِذَا مَیَّزَت بَینَ الاُمُورِ وَابصَرَت

مَصَایِرَهَا هَانَت عَلَیهَا الشَّدَائِدُ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

اَلجِدُّ اَنهَضُ بِالفَتَی مِن جَدِّهِ

فَانهَض بِجِدٍّ فِی الحَوَادِثِ اَو دَعِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

وَ اِذَا کَانَتِ النُّفُوسُ کِبَاراً

تَعِبَت فِی مُرَادِهَا الأَجسَامُ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

اِن ضَرَطَ المُوسِرُ فِی مَجلِسٍ

فِیلَ لَهُ یَرحَمُکَ اللهُ

اَو عَطَسَ المُعسِرُ فِی مَجمَعٍ

سَبُّوا وَ قَالُوا فِیهِ مَا سَاه

فَمَضرِطُ المُوسِرِ عِرنِینُهُ

[...]

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

تَبنِی بِاَنقَاضِ دُورِالنَّاسِ مُجتَهِدا

داراً سَتُنقَضُ یَوماً بَعدَ اَیَّامِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

لَهُم فِی تَضَاعِیفِ الرَّجَاءِ مَخَاوِفٌ

وَلِی فِی تَصَارِیفِ الزَّمَانِ مَوَاعِدُ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

یُقَلِّبنَ اَسَاطِینَ

وَ یَلعَبنَ بِثُعبَانِ

عَلَیهِنَّ تَجَافِیفُ

بُشَهَّرنَ بِأَلوَانِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ دیوانه با خسرو

 

هُوَ الجَبَلُ الَّذِی هَوَتِ المَعَالِی

بِهَدَّتِهِ وَ رِیعَ الآمِنُونَا

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ پادشاه با منجّم

 

کَانَت لَدَیَّ اَمَانَهٌٔ فَرَدَدتُهَا

وَ کَذَا الوَدَائِعُ تُستَرَدُّ وَ تُقضَیَ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ پادشاه با منجّم

 

هَل لِلحَرَائِرِ مِن صَونٍ اِذَا وَصَلَت

اَبدِی الرَّعَاعِ اِلَی الخَلخَالِ وَ الخَدَمِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ پادشاه با منجّم

 

وَ لَمَّا رَاَیتُ الحَربَ قَد جَدَّ جِدُّهَا

لَبِستُ مِنَ البُردَینِ ثَوبَ المُحَاربِ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستانِ پادشاه با منجّم

 

عَسَی وَ عَسَی یَثنِی الزَّمَانُ عِنَانَهُ

بِتَصرِیفِ دَهرٍ وَ الزَّمَانُ عَثُورُ

فَتُدرَکُ آمَالٌ وَ تُقضَی مَآرِبٌ

وَ تَحدُثُ مِن بَعدِ الاُمُورِ اُمُورُ

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستان شتر با شتربان

 

سَمَاعٌ عَجِیبٌ لِمَن یَستَمِع

حَدِیثٌ حَدِیثٌ بِهِ یَنتَفِع

رَمَانِی الزَّمَانُ بِأُعجُوبَهٍٔ

تَکَادُ الجِبَالُ لَهَا تَنصَدِع

بِعَورَاءَ تَعثِرُ فِی ذَیلِهَا

[...]

سعدالدین وراوینی
 

سعدالدین وراوینی » مرزبان‌نامه » باب هفتم » داستان شتر با شتربان

 

وَ حَدِیثَهَا کَالغَیثِ یَسمَعُهُ

رَاعِی سِنِینَ تَتابَعَت جَدبَا

فَیُصِیخُ مُستَمِعا لِدِرَّتِهِ

فَیُصِیخُ مُستَمِعا لِدِرَّتِهِ

سعدالدین وراوینی
 
 
۱
۲