آب از اثر عارض تو می گردد

آتش زد و رخسار تو پر خوی گردد

گر عاشق تو چو خاک لاشی گردد

چون باد به گرد زلف تو کی گردد

علم از حلم نیک پی گردد

سنگ بی‌سنگ لعل کی گردد

آتش و پنبه جفت کی گردد

خان و مانت به جمله فی گردد

چون خرد در ره تو پی گردد

گرد این کار وهم کی گردد

جایی که مل لعل پیاپی گردد

طبعم همه گرد طرب و می گردد

وقت گل و می حاضر و ، یاران هم دم

گر توبه کنم مسلّمم کی گردد؟