بگشا دری از تیغ جفا سینه ما را

وز سینه برون بر غم دیرینه ما را

چون ناوک دلدوز تو راحت نرساند

هر مرهم راحت که رسد سینه ما را

ماییم و دل صاف چو آیینه چه داری

[...]

نیست پروای کدورت دل بی کینه ما را

زنگ پیراهن تن می شود آیینه ما را

بر سینه خود یار نهد سینه ما را

تا تازه کند حسرت دیرینه ما را

در کسوت فقریم تن آسوده سزد فخر

بر جامه زر خرقه پشمینه ما را

زان سینه که باشد تهی از کینه اغیار

[...]

به ما مگذار ساقی، تقوی دیرینهٔ ما را

به آتش شست و شو کن خرقهٔ پشمینه ما را