کسی در دل چو دریا کینه دارد

که دندان چون صدف در سینه دارد

سوار من که ره در سینه دارد

زبان پر مهر و دل پر کینه دارد

خیال اسپ او، شطرنج بازی

همه با استخوان سینه دارد

ز سم بوسیدن شکر دهانان

[...]

ز طفلی داغ تو بر سینه دارد

ز سودایت غمی دیرینه دارد

نه مِهر هیچکس در سینه دارد

نه با کس کینۀ دیرینه دارد