ای شکر با لب تو شیرین نه

پیش زلف تو مشک مشکین نه

ماهرویان ره جفا سپرند

با همه کس ولیک چندین نه

گفته‌ای ترک تو بخواهم کرد

[...]

لیک چون تو مرد درد دین نهٔ

دین چه دانی تو که جز عنین نهٔ

خوبان همه دل برند لیکن دین نه

ورزند عتاب و جنگ اماکین نه

دشنام دهند و خشم گیرند و کنند

بر خسته دلان جفا ولی چندین نه

چه نشتی که رانئا زن خیننه

ایواره مچاپن کور سیننه