آری آنکس که صبر پیشه کند

پیشهٔ شیر زیر تیشه کند

در کار جهان کسی که اندیشه کند

از هر‌دو‌جهان بی‌خردی پیشه کند

از شیشه فرو ریزد می دیوانه

تا عقل مرا چو دیو در شیشه کند

چون کند اصرار و بد پیشه کند

خاک اندر چشم اندیشه کند

شاه کو عدل و داد پیشه کند

پادشاهیش بیخ و ریشه کند

هر دل که درو مهر کسی ریش کند

از پرتو عشق روشنی پیشه کند

گر سخت تر از سنگ بود آتش عشق

بگدازد و صافی ترش از شیشه کند

بس که آن شوخ جفا ییشه جفا پیشه کند

دل من زبن غم و اندیشه پر اندیشه کند

هجر و وصلش چو به گلزار دل اندیشه کند

آن یکی ربشه کند و آن دگری ریشه کند