همی از دست ندهی پیشهٔ‌خویش

مرا بگذار در اندیشهٔ خویش

ز نخوت پاک کن اندیشه خویش

تواضع کن به هر کس پیشه خویش

مکن خراش دل سنگ نیز پیشه خویش

که کشته می شوی آخر به زخم تیشه خویش

زشرم صورت شیرین مرا میسر نیست

ز دور بوسه زدن بر دهان تیشه خویش

مرا به دار فنای زمانه چون حلاج

[...]