با کافر اگر جنگ به شمشیر کنی

ور بادیه را به پای سر زیر کنی

حقا که اگر دَه‌یکِ آن مزد بُوَد

کز کاه مرا شبی شکم سیر کنی

هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی

وز مدح سگی را صفت شیر کنی

انبان دروغ را زبر و زیر کنی

تا این شکم گرسنه را سیر کنی

دادت آلت که کار خیر کنی

سوی راه صواب سیر کنی

ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی

وز خون جگر به جوی غم شیر کنی

تار تو کز آن دام مگس نتوان کرد

خواهی که به آن همای نخجیر کنی

دل در آنجا صفاپذیر کنی

شکم اینجا ز لقمه سیر کنی