بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم

که هر کی او نمرد پیش تو بمیرانم

کمان عشق بدرم که تا بداند عقل

که بی‌نظیرم و سلطان بی‌نظیرانم

که رفت در نظر تو که بی‌نظیر نشد

[...]

هر طرف من ترا همیرانم

نیست از مرکبت جدا رانم

باین افتادگیها، مرد میدان دلیرانم

سراپا از شکستم پر، ولی زنجیر شیرانم

گریزان آنچنانم از میان مردم عالم

که وحشت میکنم تا درمیان گوشه گیرانم

بهر کس خویش را بندم، نسازد هفته یی بامن

[...]

در ثنایت ز خوش سریرانم

به دمت، زآتشین صفیرانم