ببام دیر او در سیر افتاد

از آن اینجایگه بی غیر افتاد

نفس از ناله سینه‌گیر افتاد

چشم بر منکر و نکیر افتاد

دل در اندیشهٔ آن زلف گره‌گیر افتاد

عاقلان مژده که دیوانه به زنجیر افتاد

خواجه هی منع من از باده‌پرستی تا کی

چه کند بنده که در پنجهٔ تقدیر افتاد

دامنش را ز پی شکوه گرفتم روزی

[...]

دامِ صیّاد گیرِ شیر افتاد

عوضِ گرگ شیر گیر افتاد

دل به تدبیر بر آن زلف چو زنجیر افتاد

وای بر حالت دزدی که به شبگیر افتاد

دانه خال لب و دام سر زلف تو دید

شد پشیمان که در این دام چرا دیر افتاد

گاه و بیگاه ز بس آه کشیدم ز غمت

[...]