من ز بهر خود این گزیدستم

کاندرین ره نجات دیدستم

به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم

چه مانی تو بدان صورت که از مردم شنیدستم

چنین باغی در این عالم نرسته‌ست و نروید هم

نه در خواب و نه بیداری چنین میوه نچیدستم

دعای یک پدر نبود دعای صد نبی باشد

[...]

بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم

بوئیدستم سرشک باریدستم

در هر چمنی که دیده‌ام سروی را

بر یاد قد تو پاش بوسیدستم

که به از تو نیافریدستم

زان سبب بر همه ‌ ات گزیدستم

ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم

ا زدیدن روز، دیده پوشیدستم

هر روز گرفته شمع خورشید بکف

گردم پی آن شب که، تو را دیدستم

هرگل طرفه‌ای که دیدستم

یا به نزدکسی شنیدستم