مرا تا جان بود اومید باشد

که روزی جفت من خورشید باشد

هر آن عشقی که نه جاوید باشد

بوَد یک ذرّه گر خورشید باشد

اسد چون خانهٔ خورشید باشد

علی کالشمس ازو جاوید باشد

میان عاقلان تقلید باشد

میان عاشقان توحید باشد

در آن می هستی جاوید باشد

ترا از ذرّهٔ خورشید باشد

همه چون ذرّه و خورشید باشد

ولیکن رفتنش جاوید باشد

طلب طالب رخ خورشید باشد

همه از جان خود نومید باشد

در زلف ناامیدی روی امید باشد

صبح امید یعقوب چشم سفید باشد

بید از ثمر نظر بست وصل نبات دریافت

عاشق ز ترک لذت چون ناامید باشد

در روستای مشرب هرروز روز عیدست

[...]