صد فتنه ز عشق تو برانگیخته شد

با خون دلم عشق تو آمیخته شد

از خنجر آبدار آتش فعلت

تا چشم زدم خون دلم ریخته شد

با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد

گویی که بلا بر سر او ریخته شد

منصور ز سر عشق می‌داد نشان

حلقش به طناب غیرت آویخته شد

چون لاله و سبزه باهم آمیخته شد

از لؤلؤی تر زمرد انگیخته شد

گل خنجر بید دید برداشت سپر

می گفت که خون ارغوان ریخته شد

چون گهرها به هم آمیخته شد

نو به نو صورتی انگیخته شد

« ای که با مهر تو آب و گلم آمیخته شد!

شور از آتش داغت به دلم ریخته شد »

ای شهیدی که شدی کشته لب آب روان

تشنه لب خون ز گلویت به زمین ریخته شد

خاک شد تربت و مسجود خلایق گردید

[...]

تمام رشته بار و برش گسیخته شد

چو اشک غمزده‌گان میوه‌هایش ریخته شد