در مدح تو اگر چه مجالی فسیح بود

وین بنده را زبان عبارت فصیح بود

چندان که خواستم که کنم نظم مدحتی

نه معنی غریب و نه لفظی ملیح بود

چون بادپای خوشرو اندیشه گرم کرد

[...]

ز ضعف و صحت تن یار صرف خواندن از من

سوال کرد ز لفظی که آن فصیح بود

نظر بجانب قدش فکندم و گفتم

الف مقابل عین است چون صحیح بود

این کنایت ابلغ از تصریح بود

لیک سامع غافل از توضیح بود