برآمد خروشی ز طلخند وگو

که از باد ژوپین من دور شو

خروش آمد از دشت و آواز گو

که ای جنگسازان و گردان نو

پیامی فرستاد نزدیک گو

که ای تخت را چون بپالیز خو

چوطلخند بشنید گفتار گو

ز لشکر هرآنکس که بد پیشرو

به لشکر چنین گفت کین جنگ نو

به دریا که اندیشه کردست گو

زقلب سپه چون نگه کرد گو

ندید آن درفش سپهدار نو

خروشان بغلتید در پیش گو

همی‌گفت زار ای جهان‌دار نو

چو از مادر آگاهی آمد بگو

برانگیخت آن بارهٔ تیزرو

سواران بهر سو پراگند گو

بجایی که بد موبدی پیشرو

نیابد بخواهش همه آرزو

دوچشمش پر از آب و پر چینش رو

که امروز قیصر جوانست و نو

به گوهر بدین مرزها پیشرو

بدو گفت ز ایدر سه اسبه برو

گزین کن یکی نامبردار گو

چنین گفت گوینده پیشرو

که ای شاه قیصر جوانست و نو

بدو گفت کامروز ز ایدر مرو

که خوالیگری یافتستیم نو

چو بهرام آذرمهان پیشرو

چو سیمان برزین و گردان نو

بشد تیز لشکر بفرمان گو

سه ترک سر افرازشان پیش رو

چنین گفت کای رزمسازان نو

کرا خوانم اندر شما پیش رو

بدو گفت موسیل زایدر مرو

که آگاهی آید تو را نوبنو

گرانمایه گستهم بد پیشرو

پس او چوبالوی و شاپور گو

همی‌گفت هرکس کز ایدر مرو

زرفتن کهن گردد این روز نو