مه نجویم، مه مرا روی تو بس

گل نبویم، گل مرا بوی تو بس

عقل من دیوانهٔ عشق تو شد

بندش از زنجیر گیسوی تو بس

اشک من باران بی‌ابر است لیک

[...]

آفتاب عاشقان روی تو بس

قبلهٔ سرگشتگان کوی تو بس

ترکتاز هر دو عالم را به حکم

یک گره از زلف هندوی تو بس

آب حیوان را برای قوت جان

[...]

گر به مسجد نروم قبله من روی تو بس

بعد ازین گوشه محراب من ابروی تو بس

عذر خواهان گناهان شبان روزی من

غم روی تو و آشفتگی موی تو بس

روز محشر که بیارد همه کس دستاویز

[...]

شمع بزم بهجتم مهر مه روی تو بس

مطلع خورشید اقبالم سر کوی تو بس

همچو نافه در سرم سودای مشک خشک نیست

نافه عطر دماغم عقد گیسوی تو بس

بهر طاعت هر کسی را هست رو در قبله

[...]

ما را بجهان گوشه ابروی تو بس

در مزرع جان، خوشه‌ای از موی تو بس

از خرمن عمر، دانه خال تو به

وز کشت امید، گندم روی تو بس