بدو گفت ای مرا از جان فزونتر

منم پیش تو از برده زبون تر

بگو تا از که میگردی بخون تر

کرامی بینی از خود سرنگون تر

دون مگو بل ز دون بسی دونتر

در کمی از کم از کم افزون تر

خوشی چندان که در قربت فزون تر

به مهجوری دل از غم پر ز خون تر

اثر چندان که می‌جویی فزون‌تر

جگر چندان که خواهی غرق خون‌تر

بگفت و کرد چهر از اشک خون تر

که از شیرین کسی بینی زبون تر

ای سرو تو از سرو روان موزون‌تر

لعلت ز شراب ارغوان گلگون‌تر

تو فتنه عالم و ترا پیرو جوان

مفتون و من از پیر و جوان مفتون‌تر