بدو گفت ای مرا از جان فزونتر

منم پیش تو از برده زبون تر

بگو تا از که میگردی به خون تر

کرا می‌بینی از خود سرنگون تر

دون مگو بل ز دون بسی دونتر

در کمی از کم از کم افزون تر

خوشی چندان که در قربت فزون تر

به مهجوری دل از غم پر ز خون تر

اثر چندان که می‌جویی فزون‌تر

جگر چندان که خواهی غرق خون‌تر

بگفت و کرد چهر از اشک خون تر

که از شیرین کسی بینی زبون تر

ای سرو تو از سرو روان موزون‌تر

لعلت ز شراب ارغوان گلگون‌تر

تو فتنه عالم و ترا پیرو جوان

مفتون و من از پیر و جوان مفتون‌تر