مشهود و خفی چو گنج دقیانوسم

پیدا و نهان چو شمع در فانوسم

القصه درین چمن چو بید مجنون

می‌بالم و در ترقی معکوسم

گر کف پای تو را ز عشق ببوسم

تا نکند بسدین لب تو فسوسم

روزی صد ره دو زلف غالیه بارت

پای تو بوسند، من کیم که نبوسم

جرس بی‌وقت جنبانید کوسم

دُهل بی‌وقت زد بانگ خروسم

یا دست بگیر از این فسوسم

یا پای بدار تا ببوسم

چه می پرسی ز احوال فلوسم

چه گویم وای موسم وای موسم