گرچه حاجی مناسک آموزست

به عمل علم او ره افروزست

وین که بینی نه مِهر امروزست

دیر باشد که در من این سوزست

ز من مپرس که شب چند رفت و کی روزست

که را بود خبر از خود که در چنین سوزست

دو چشمِ مردم اگر خیره در جمال تو ماند

عجب مدار که خورشیدِ عالم افروزست

نشانِ ماه بود عید دیگران و مرا

[...]

نسخه ئی دلفریب و جانسوزست

نام این نسخه مجلس افروزست

جمال شمع چو خورشید عالم افروزست

ستاره سوخت پروانه سیه روزست

لبت که آب حیات است ببر تشنه لبان

ببخت من چو رسید آتش جگر سوزست

اگر چه لاله حسرت دمید از گل ما

[...]

گرچه در روز صید فیروزست

لیک بر دست من نوآموزست