دلم از گرد کلفت، شام دیجور است پنداری!

در او یاد جمالت، آتش طور است پنداری!

نظر بر خرمن جمعیت ما همدمان دارد

جهان تنگ بر ما دیده مور است پنداری

شود پر باد چون از عجب، سوی خویشت بیند

[...]

رخت در جان‌گدازی آتش طور است پنداری

زبان در وصف رویت شمع کافور است پنداری

دل از حسن تو چون آیینه پرنور است پنداری

ز جوش گریه چشمم خانه مور است پنداری

دل پرشورم از شیرین‌لبی دور است پنداری

که رگ در استخوانم تار طنبور است پنداری

به چشمم خواب مخمل نیش زنبور است پنداری

کدوی سر به دوشم تاج فغفور است پنداری

نفس در سینه تنگم دم صور است پنداری