تا سزای او و صد چون او دهم

ور دروغست این سزای تو دهم

طرز سخن را روش نو دهم

سکهٔ این ملک به خسرو دهم

کو می که اختیار خرد را به او دهم؟

مستانه دست خویش به دست سبو دهم

بر هر طرف که می نگرم حشر آرزوست

زلف ترا به دست کدام آرزو دهم؟