دل رفت و ز آتش طرب دود ندید

جان شد ز جهان و از جهان سود ندید

چشمی که همه جهان بدان میدیدم

پر خون شد و روی هیچ بهبود ندید

دل را طمع وصل تو می بود و ندید

جان در غم تو سوده شد و سود ندید

اندر طلب عشق تو ای جان و جهان

من پاک بسوختم کسی دود ندید

اهلی که ز سودای بتان سود ندید

از آتش سودا بجز از دود ندید

هر سرو که پرورد بخون دل خون

از نخل قدش میوه مقصود ندید