جگر پرخون و دل سوخته من

ولیکن سرّ ز تو آموخته من

چو منصورت چنانم سوخته من

که اندر خویش نار افروخته من

از داغ بود چهره افروخته من

گردد ز شرر زنده دل سوخته من

چون آتش سوزان ز طرب نیست، که باشد

از سیلی صرصر رخ افروخته من

چون لاله ز می نیست مرا سرخی رخسار

[...]