تا حصن تو نسج عنکبوتست

اوهن نه که احصن البیوتست

گه به دوزخ در سعیر شهوتست

گاه در وی زمهریر نخوتست

طوطی روح که دامش قفس ناسوتست

عندلیبی است که جایش چمن لاهوتست

بشکرهای ملون چو مگس حاجت نیست

طوطیی را که ز خوان ملکوتش قوتست

یوسف عقل ترا نفس تو چون زندانست

[...]

کمند سست تار عنکبوتست

مگس آنرا که این را یافت قوتست