دست رس گر باشدت تنگی مکن

چونکه رهواری به ره لنگی مکن

بدو گفت ای مام تنگی مکن

مرا از یلان نیز ننگی مکن

درین کهنه بیشه دورنگی مکن

ز شیری زنی دم، پلنگی مکن

گر درشتی کرد دلتنگی مکن

ور به نرمی گویدت گنگی مکن

ای که درآئینه ام خود راسیه رو دیده ای

جنگ بیسودست رواندیشه زنگی مکن

ویکه نافهمیده ازوعظم بجان رنجیده ای

بی نصیب از فهم رازی فکر فرهنگی مکن

ورگمان گاوورزی داری اینک حاضرم

[...]