رزق بر اهل خانه تنگ مکن

روزی او میدهد، تو جنگ مکن

از گره چهره پرآژنگ مکن

کار بر خسته دلان تنگ مکن

با چرخ ستیزه، با فلک جنگ مکن

در زخمهٔ دهر ناله چون چنگ مکن

در خاک زر و در آب دریا گوهر

ضایع نگذارند تو دل، تنگ مکن

روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مکن

بر دل خویش فراخای جهان تنگ مکن

هر چه دانی که بانجام نیاری بردن

هم ز آغاز بر او بنگر و آهنگ مکن

دل داننده بود آئینه صورت غیب

[...]

هرگز دل کس را به عبث تنگ مکن

تا صلح شود بجنگ آهنگ مکن

هر چند که نیست زندگی غیر از جنگ

با مرگ بساز و با کسی جنگ مکن