ای نای تو را نقل و می روشن کو

با تو طرب طبع و نشاط تن کو

گر تو نایی لحن خوشت با من کو

چون نای تو را دریچه و روزن کو

باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو

آن کودک زن فریب مردافکن کو

گیرم دل مرده ریگم او برد و برفت

آن صبر که بازماند آن از من کو

یا زگردنکشان تهمتن کو

گیو وگودرز و طوس و بیژن‌کو

ما غربت آشیانیم ای بلبلان وطن‌ کو

هر چند پر فشانیم پرواز آن چمن کو

از شمع بزم مقصود نی شعله‌ای‌ست نی دود

باید پری به هم سود پروانه سوختن کو

ما را برون آن در پا در هوا خروشی‌ست

[...]