هر تیر جفا که داری اندر ترکش

چون سر ز وفا نمی‌کشم گردن‌کش

من دست ز آستین برون کردم و عشق

تو خوش بنشین و پای در دامن کش

ای دوست،قلم بر سخن دشمن کش!

وندر شب تاریک می روشن کش!

دیوانگیا، خیز و سر از جیب برآر!

عقلا، بنشین و پای در دامن کش!

خدایا پرده‌ای بر عیب من کش

زبان حرف گیران در دهن کش

بخانه چند نشینی سری ببستان کش

چو چشم خویش دمی باده در گلستان کش

ز کنجکاوی دلها غبار می گیرد

زلطف گاهی دستی بتیغ مژگان کش

مرا بگوشه مکتوب غیر یاد مکن

[...]