بیخ دو غماز برانداختند

اصل بشد فرع چه تن می‌زند

اسعد بندار به دوزخ رسید

مخلص غزال چه فن می‌زند

تا نگارم رای رفتن می زند

عشقش آتش در دل من می زند

هجر او خون دل من می خورد

وصل او می بیند و تن می زند

می خورم سیلیّ محکم از غمش

[...]

نو بهار آمد دلم فال شکفتن می زند

بوی گل بر آتش افسرده دامن می زند

نیست آسان خاطر جمعی پریشان ساختن

می گذارد برق تا خود را به خرمن می زند

اشک طوفان کوششی از بهر تعمیرم فرست

[...]

طعن ها زاهد به عشق پاک دامن می زند

از سفاهت آستین بر شمع ایمن می زند

رفتی از باغ و چو طاووس بدام افتاده ای

بال و پر در خاک و خون دور از تو گلشن می زند

می برد از جنگ با اغیار نقد خاطرم

[...]

صاحب دیوان مرا آتش به خرمن می زند

خرمنم را سوخت یارب باز دامن می زند

خویش را در تیره شب دزد ار زند بر کاروان

او نمی ترسد ز کس در روز روشن می زند

گر برهمن آدمی را می زند ره نی عجب

[...]