چو ویس او را زمانی سرزنش کرد

به نادیدنش دل را خوش‌منش کرد

میم بر ریخت لختی سرزنش کرد

ز من خود رازمانی خوش منش کرد

نرگس که فلک چشم و چراغ چمنش کرد

چشم تو سرافکنده به هر انجمنش کرد

تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد

عطار صبا مشک ختن در دهنش کرد

تا گل به هواخواهی روی تو درآمد

[...]