از آن بخشیدت ای جان زندگی را

که تا بندی کمرمر بندگی را

نخواهم بی جمالش زندگی را

به ملک زندگی پایندگی را

نسیمی ده گل شرمندگی را

معطر کن دماغ بندگی را

خدا شا هد نیاز بندگی را

که من بی او نخواهم زندگی را

دلم آیینه گر شرمندگی را

وجودم داغ دارد بندگی را

خجل دارد دل کم فرصت من

فروزان اختر فرخندگی را

متاع کاسدم می کاهد از بیم

[...]