فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

از مردن تن چراغ دل زنده شده

از خندهٔ برق ابر در گریه شده

وز گریهٔ ابر باغ در خنده شده

سنگ بی‌حمال آینده شده

وان در و دیوارها زنده شده

ای سلاطین جهان پیش رخت بنده شده

وز دم عیسویت جان جهان زنده شده

از حیای سر زلف تو بنفشه در باغ

پیش خاک کف پای تو سرافکنده شده

هر سحرگاه به پروانه ماه رخ تو

[...]