ای صبح! مدم، مخند و مپسند آخر

یک روز لب از خنده فرو بند آخر

من میگریم که امشبی روز مشو

تو بر دَمِ بامداد تا چند آخر

چرا بایست چندین بند آخر

ازین آمد شدن تا چند آخر

ز ناخوش خویی تو چند آخر

مشو بر بام بشنو پند آخر

ز بیرحمی تو تا چند آخر

بدین زاری مرا مپسند آخر

مرا از جور تو تا چند آخر

کنی هر ساعتم در بند آخر