مدد از شاه جوی و خرمی کن

مگردان روی از شه همدمی کن

ز ما گوی و دمادم خرّمی کن

ابا ما یک نفس تو همدمی کن

دمادم از وصالش خرمی کن

ابا ذرات عالم همدمی کن

فنای محض باش و خرّمی کن

درون تست چون او همدمی کن

جانا به صبوح خرمی کن

با ما به نشاط همدمی کن

ایام بهار خرم آمد

ای باغ بهار خرمی کن

یک لحظه فراغت دل خویش

[...]

اهلی ز توفیق بد تبرا میکن

از خلق ببر بحق تولا میکن

چون معرکه جهان بلا انگیزست

بنشین بکناری و تماشام میکن

سلیم اعدای تو حیوان چندند

به ایشان ترک هر بیش و کمی کن

چوز خمی می رسد از ناکسانت

برآن از چرب نرمی مرهمی کن

ز شیطان خود نشاید بود کمتر

[...]