ای عشق دلم تو خسته ای مرهم کو

روی چو مه و زلف خم اندر خم کو

در بند غمم بند گشای غم کو

در رنج شبم روی سپیده دم کو

پناه و پشت شاهان عجم کو‌؟

سپه‌سالار و شمشیر و علَم کو‌؟

ای روضه بگو ابوالبشر آدم کو

وای باد که صاحب خاتم کو

ای روح بگو که عیسی مریم کو

اینها همه رفت خواجه عالم کو

دوستان در همه فن نادره عالم کو؟

افضل و اعلم اولاد بنی آدم کو؟

در بیابان تمناش خلایق مردند

به دوای همه آن خضر مسیحا دم کو؟

دل اصحاب شد از تیغ فراقش صد زخم

[...]

جهان تاریک شد چشم و چراغ اهل عالم کو

خداوند جهان یعقوب ختم نسل آدم کو

ز تنهایی دلم دیوانه شد آن یار همدم کو

به رسوایی برون از خانه شد آن زلف برهم کو