که ریبنده کو بار مردم کشد

گهی شم کشد گه بریشم کشد

پردلی باید که بار غم کشد

دردی این درد را هر دم کشد

زال زر را از پر سیمرغ پرس

رخش باید تا تن رستم کشد

کی ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟

مرغ وحشی چه نفس در قفس و دم کشد؟

سخت گستاخ شد از وصل دلم، می ترسم

عاقبت کار من از بوسه به پیغام کشد

از زبان لعل لبش تلخی گفتار نبرد

[...]

تا چند بلهوس می و عاشق ستم کشد

کو فتنه تا به داوری هم علم کشد

دل را به کار ناز چه سرگرم کرده ای؟

یعنی به خویش هم کند و از تو هم کشد

رشک ست و دفع دخل مقدر عتاب چیست؟

[...]